Diagnoza Integracji Sensorycznej
Diagnoza Integracji Sensorycznej składa się z kilku części:
Wywiad z rodzicami ( bez dziecka) – terapeuta zadaje rodzicom szereg pytań dotyczących przebiegu ciąży, porodu, rozwoju dziecka w niemowlęctwie, przebytych chorób, problemów zdrowotnych dziecka, omawiane są problemy dziecka.Rodzic na tym spotkaniu może podzielić się swoimi spostrzeżeniami, uwagami. Podczas tego spotkania rodzic/ opiekun dostaje do ręki kwestionariusz sensomotoryczny, który wypełnia albo na miejscu, albo w domu i dostarcza go na kolejnym spotkaniu diagnostycznym.
Spotkania z dzieckiem – z reguły są to dwa spotkania diagnostyczne
obserwacja kliniczna
Próby kliniczne – dziecko jest obserwowane w swojej spontanicznej aktywności oraz w sytuacjach zadaniowych, gdzie ma do wykonania określone zadania lub ćwiczenia, które diagnozują i sprawdzają jakość napięcia mięśniowego, mechanizmy równoważne, pracę oczu, koordynację ruchową i symptomy przetrwałych odruchów tonicznych.
testy integracji sensorycznej.
Testy kalifornijskie – maja na celu określenie profilu dojrzałości zmysłów i ich integracji. Składają się z kilku części badających takie funkcje jak: zdolność planowania czynności ruchowej (praksje), umiejętność lokalizacji bodźca dotykowego, płynność i koordynację ruchu, zdolność do utrzymania równowagi, czucie ciała i pracę ręki. Większość testów przeznaczona jest dla dzieci powyżej 4 roku życia. Dzieci młodsze i te którym nie można zastosować testów (np. z upośledzeniem umysłowym, autystyczne, lub nie współpracujące z innych powodów) badane są wybranymi próbami z obserwacji klinicznej i dodatkowymi testami sprawnościowymi.
Podsumowanie diagnozy – rozmowa z Rodzicami na temat wyników diagnozy i wniosków z nich płynących. Poszczególne wyniki są wyjaśniane i omawiane. Rodzice otrzymują również diagnozę na piśmie.
Tylko pełna diagnoza, zawierająca wszystkie opisane wyżej elementy, pozwala nam określić ewentualne zaburzenia integracji sensorycznej. Diagnoza, którą Państwo otrzymujecie, powinna również zawierać szczegółowe wyniki po to, aby inny terapeuta mógł z tej diagnozy korzystać i żeby w przyszłości istniała możliwość porównania wyników dziecka
Dobry terapeuta nie wyręcza dziecka
w czynnościach ale motywuje dając przykład, chwali i nagradza.
Pozytywne wzmacnianie to nasz cel główny w pracy z innymi.